சென்சாருக்கு நன்றி!ரிசர்வேசன் கோட்டாவில் படித்து வந்தவன் என்று கொச்சைப்படுத்தும் நோக்கத்தோடு கணபதிராமும், மாணவிகளும் துருவனைப் பார்த்து கேலிசெய்யும் வசனங்களைப் பல இடங்களில் ஊமையாக்கி இருக்கிறது சென்சார் போர்டு. நீ எடுத்த மதிப்பெண் எவ்வளவு? என்று கேட்டு, மாணவிகள் மத்தியில் மட்டம் தட்ட நினைக்கும்போதும், இவங்கள்லாம் காட்டுமிராண்டித் தனமாத் தான் நடந்துக்குவாங்க என்று சொல்லும்போதும் அடுத்தடுத்த வசனங் களை வெட்டியிருக்கும் சென்சார் போர்டுக்கு, அவ்வசனங்கள் எம்மக்களை இழிவுபடுத்தும் என்பதல்ல அக்கறை. அவற்றையெல்லாம் கேட்டு விட்டால் எங்கே மக்களுக்கு கோபம் வந்து விடுமோ என்பது தான் கவலை. அந்த வகையில் சென்சார் போர்டுக்கு நாம் நமது நன்றியைச் சொல்லியே ஆக வேண்டும். காரணம், அப்படியே வசனங்கள் வந்திருந்தால் கூட காதில் விழாமல் போயிருக்கலாம்; கவனம் பெறாமல் போயிருக்க லாம். கத்திரிபட்டதால் வசனங்களில் என்ன சொல்லப்பட்டிருக்கும் என்று புரிந்து கொள்ளப் பட்டதாலும், அதை வெட்டியிருக்கிறார்களே என்ற கோபத்தாலும், திரையரங்குகளில் எதிர்க் குரல்களைக் கேட்க முடிகிறது.'பராசக்தி'யில் "அம்பாள் எந்தக்காலத்திலடா பேசினாள்; அது பேசாது- கல்" என்று முழுதாய் சொல்ல விட்டிருந்தால் சிவாஜி கணேசன் மட்டும் தான் சொல்லியிருப்பார். ஆனால் 'கல்' என்ற வார்த்தைக்கு மட்டும் வெட்டுக் கொடுத்து, படம் பார்த்த அனைவரையும் 'கல்' என்று சொல்ல வைத்த பெருமை எப்படி சென்சாரையே சாருமோ அப்படித்தான் இந்தப்படத்திலும்! 'சுரணையற்ற எங்கள் மக்களுக்கு திரையரங்கிலும் கோபம் வருமா?' வரவைத்த சென்சார் துறைக்கு நமது நன்றியைச் சொல்லாவிட்டால் நாம் நன்றி கொன்றவர்களாவோம்...!
இவ்வலைப்பூ.... என் எழுத்துக்கு களம் தந்து என்னை ஊக்கப்படுத்திய உண்மை மாதமிருமுறை இதழுக்கும்.... துரத்தித் துரத்தி என்னை எழுதத் தூண்டும் அண்ணன் பெரியார் சாக்ரடீசு அவர்களுக்கும்....
Thursday, November 05, 2009
பேராண்மை: சமூகநீதியின் வெற்றி!
Thursday, June 11, 2009
ஸ்லம்டாக் மில்லியனர்
ஊர் உலகமெல்லாம் பேசப்படும் பெயராகியிருக்கிறது ஸ்லம்டாக் மில்லியனர். கோல்டன் க்ளோப், பாஃப்டா என்று விருதுகளை அள்ளிக் குவித்த ரஹ்மான் அமெரிக்-காவின் உச்ச விருதான ஆஸ்கார் விருதுகளையும் இரு கைகளில் சுமந்து வந்திருக்கிறார். இத்தனை ஆண்டுகளில் இந்தியாவின் ஆஸ்கார் கனவு ஒரு தமிழனால் நனவாகியிருக்கிறது என்பதில் நாம் பெருமிதம் கொள்கிறோம். இந்தப் படத்திற்கான எதிர்பார்ப்பு இருந்த அதே நேரத்தில் எதிர்ப்புகளும் இருந்தன. அவை இப்படத்தின் புகழை வைத்து தாங்கள் புகழடைய நினைத்தவர்களின் செயலாகவும், புகழ் பெற்ற நகரின் பெருமையைக் குலைக்கிறது என்ற புலம்பலாகவும் இருந்தது.
படத்தின் பெயரை மட்டும் கேட்டுவிட்டு, படம் என்ன சொல்ல வருகிறது என்றே தெரிந்து கொள்ளாமல் கூச்சலிடும் சிலரை நாம் கண்டிருக்கிறோம். ஹேராம் படத்துக்கு காந்தி எதிர்ப்பு என்றும், சண்டியர் படத்துக்கு ஜாதியப் பார்வை என்றும் படப்பிடிப்பு நடக்கும்போதே எழுந்த எதிர்ப்புகளைப் போலத்தான் இப்படத்துக்கும் தலைப்பினால் எதிர்ப்பு வந்தது. ஸ்லம்டாக் - சேரி நாய் என்று இழிவுபடுத்தியிருப்பதாக எதிர்ப்புக் கிளம்பியது. ஸ்லம் டாக் என்று இழிவாய்ப் பேசுகிறார்கள் என்பதை எடுத்துக்காட்டுவது இழிவாகாது.
சற்சூத்ராய நமஹ என்று பார்ப்பனர்கள் சொன்னதற்கும், சூத்திர மக்களே சுரணை பெறுங்கள்! என்று நாம் சொல்வதற்கும் வேறுபாடு உண்டு.
கதை இதுதான்! விமான நிலையத்தின் ஓடுதளத்தில் விளையாடும்போது சேரி நாய்களே என்று போலீசாரால் விரட்டப்படும் சேரிச் சிறுவர்களில் ஒருவன், வளர்ந்து இளைஞனானபின் க்ரோர்பதி நிகழ்ச்சியில் கலந்து கொண்டு கேள்விகளுக்கு பதிலைச் சொல்லி வெற்றியின் விளம்பில் கோடீஸ்வரனாக நிற்கும்போதும், உனக்கெப்படி பதில் தெரியும்? என்று அடித்து நைத்து விசாரிக்கப்-படுகிற நிலையைத்தான் படம் பிடிக்கிறது ஸ்லம்டாக் மில்லியனர்.
கால் சென்டரில் தேநீர் கொடுக்கும் இளைஞனான ஜமால் எப்படி பலரும் வெல்லமுடியாத க்ரோர்பதி நிகழ்ச்சியில் வெற்றி பெற முடியும்? அவன் ஏதோ சூது செய்கிறான் என்று சந்தேகம் ஏற்பட்டு காவல்துறையிடம் அவனை ஒப்படைத்து முறைப்படி(!) விசாரணை நடக்கிறது. இந்தியாவின் ஆயிரம் ரூபாய் நோட்டு எந்த வண்ணத்திலிருக்கும் என்பது கூடத் தெரியாத ஓர் இளைஞன், எப்படி அமெரிக்காவின் 100 டாலர் நோட்டில் இருக்கும் படம் பெஞ்சமின் பிராங்க்ளின் என்று சரியாகச் சொல்ல முடியும்? இப்படி எழும் கேள்விகளோடு விசாரிக்கும் காவல் அதிகாரியிடம், தனது ஒவ்வொரு பதிலுக்கும் பின்னால் ஒளிந்திருக்கும் தன் வாழ்க்கை நிகழ்வுகளை விவரிக்கிறான் ஜமால். இதனூடாகப் பயணிக்கும் திரைக்கதை, ஜமாலின் சிறுவயது தொடங்கி, நிகழ்காலம் வரையிலான அவனது வாழ்வின் வழியாக முன்பின்னாக மாறி மாறிக் குழப்பமின்றி நுழைந்து செல்கிறது. விகாஸ் ஸ்வரூப் எழுதிய க்யூ அண்ட் ஏ என்ற நாவலைத் திரைக்கதையாக்கிய சிமன், படத்தை இயக்கிய டேனி போய்ல் இருவரும் மும்பை மாநகரத்தின் சேரிப் பகுதிகளையும், அம்மக்களின் வாழ்க்கையையும், ஆர்ப்பாட்ட-மின்றியும் வலிந்து திணிக்காமலும் எடுத்துக்-காட்டியிருக்கிறார்கள். (இருவருக்கும் ஆஸ்கர் கிடைத்திருப்பது கூடுதல் செய்தி).
ராமனின் வலதுகையில் என்ன ஆயுதம் இருக்கும்? - இஸ்லாமியனான ஜமாலிடம் இக்கேள்வி கேட்கப்படுகிறது. அவனது நினைவலைகள் அழைத்துச் செல்லும் இடம் - அவன் வாழ்ந்த சேரிப்பகுதி. தன்னைக் குளிப்பாட்டிக் கொண்டிருந்த தன் அம்மா, இந்து பயங்கரவாதிகள் ஆயுதங்களுடன் வருவதைக் கண்டு தன்னையும், அண்ண-னையும் விரைந்து செல்லுமாறு அனுப்பிய காட்சி அவன் முன் விரிகிறது. ரத்த வெள்ளத்தில் மிதக்கும் தாயை விட்டுவிட்டு, தப்பியோடும்போது, சேரியின் சந்து ஒன்றில் ராமன் வேடம் தரித்து நிற்கும் ஒரு குழந்தையின் கையில் வில்லும் அம்பும் இருந்ததைக் கண்ட நினைவு வருகிறது. அந்தக் கேள்விக்கான சரியான பதிலாக அது இருக்கிறது.
சூர்தாஸின் தர்ஷன் தோ கன்ஸ்யாம் பாடல் குறித்த கேள்வி சேரிச் சிறுவர்களைப் பிச்சைக்காரர்களாக்கும் கூட்டம் பற்றிய நினைவையும், முதல் வணிகத் துப்பாக்கி குறித்த கேள்வி- தன் தோழி லதிகாவை விபச்சார விடுதியிலிருந்து மீட்கும் காட்சியையும், 100 டாலர் நோட்டு பற்றிய கேள்வி- குருடாக்கப்பட்டு பிச்சைக்கு அனுப்பப்பட்ட சிறுவன் பற்றிய காட்சியையும் நினைவூட்டுகிறது.
இப்படியே போட்டியின் ஒவ்வொரு கேள்விக்கும் அவன் விவரிக்கும் காட்சிகள் காவல் அதிகாரியைக் கரைத்துவிடுகிறது. கடைசிக் கேள்விக்கான விடையைத் தெரிந்து கொள்ள அவன் எடுக்கும் முயற்சி தொலைபேசியைப் பயன்படுத்துவது தன் அண்ணனுக்காக அவன் விடுக்கும் அழைப்பு, காதலி லதிகாவை அவன் சேர வழியமைத்துத் தருகிறது. வெற்றியைப் பற்றி கவலையில்-லாமல், மனப்போக்கில் அவன் சொல்லும் பதிலே வெற்றியைத் தந்து 2 கோடி பரிசை வெல்லச் செய்கிறது.இதே வேளையில் தமிழில் வந்திருக்கும் நான் கடவுள் படத்தின் மய்யக் கருத்தும் புறக்கணிக்கப்பட்ட ஒரு மக்கள் திரளைப் பற்றியதாக இருப்பதையும், சமூகத்தின் இருண்ட பக்கங்களின் மேல் கொஞ்சம் வெளிச்-சமிட்டுக் காட்டுவதையும் ஒரு தற்செயலான ஒற்றுமையாகக் காண முடிகிறது.
படிப்பறிவு அற்றவனாக இருந்தாலும், அவன் வாழ்வில் கண்டதும், கேட்டதும்தான் அவனுக்கு பதில்தர உதவுகின்றன. கேள்வி அறிவுதான் அவனை வெற்றிபெற வைக்கிறது. இதை அனைவர் மதியிலும் பதிய வைக்கிறார் இயக்குநர்.
அனல் பறக்கும் ஒரு திரைக்கதையில் இந்தியாவின் அவலத்தைப் பதிவு செய்ததுதான் ஸ்லம் டாக் மில்லியனரின் வெற்றி. இப்படத்தில் அமிதாப்பச்சன் நடிக்கவில்லை. ஆனால் அவருக்கும் படத்திற்கும் நிறைய தொடர்பு.
அவரையொத்த கதாபாத்திரம் தான் அனில்கபூர் ஏற்றிருப்பது. அது மட்டுமல்லாமல் ஷன்ஷீர் படத்தின் நாயகன் யாரென்ற கேள்விக்குப் பதிலும் அவரே! அதைப்பற்றி ஜமால் யோசிக்கும் போது அமிதாப்பிடம் கையொப்பம் வாங்கிய நினைவு வருகிறது. மலம் கழித்துக் கொண்டிருக்கும் போது சேரிப் பகுதியில் நடக்கும் படப்-பிடிப்புக்கு வந்திருக்கும் அமிதாப்பைப் பார்ப்பதற்காக அவசர அவசரமாக மலக் குவியலுக்குள் விழுந்து எழுந்து, அதனுடனே ஓடிச்சென்று அமிதாப்பச்சனிடம் கையொப்பம் வாங்கும் காட்சி, அம்மக்களின் வாழ்க்கை எத்தகையது என்பதைக் கொஞ்சமும் மறைவின்றி நமக்குப் புரிய வைக்கிறது.
அமிதாப்பின் தொடர்பு அத்தோடு முடியவில்லை. மும்பையில் காட்டுவதற்கு இவர்களுக்கு இடமாயில்லை. முன்னேறிய நாடுகளுடன் நாம் போட்டி போட்டுக் கொண்டிருக்கும்போது இந்தியாவை ஏழ்மை தலைவிரித்தாடும் ஒரு மூன்றாம்தர நாடாகக் காட்டியிருக்கிறார்கள் என்று படம் குறித்த தன் அதிருப்தியை வெளியிட்டியிருக்கிறார். அதுவும் ஒரு வெள்ளைக்காரரல்லவா உரித்துக் காட்டிவிட்டார் - என்ன செய்வது? இது அமிதாப்பின் கருத்து மட்டுமல்ல. பளபளப்புச் சாலைகள், பளிங்குக் கட்டடங்கள் என பன்னாட்டு மக்கள் உலவும் வீதிகளையே உலகுக்குக் காட்டி பெருமை கொள்ள நினைக்கும் உலகம் இருட்டானதென்று கண்ணை மூடிக் கொண்டு பூனைகளாய்த் திரியும் மக்களின் கருத்தாகும்.
இந்நிலையில்தான் நமக்கும் ஜமாலைப் போல பழைய நினைவு ஒன்று வருகிறது. இதே குரல் சரியாக 82 ஆண்டுகளுக்கு முன்பும் ஒலித்தது. இது சாக்கடை ஆய்வாளரின் அறிக்கை என்று காந்தியார் உள்ளிட்ட அனைத்து தேசியவாதிகளாலும் முத்திரை குத்தப்பட்ட மிஸ்மேயோவின் மதர் இந்தியா வுக்கெதிரான குரல்தான் அது.
ஜாதிக் கொடுமை, பெண்ணடிமை, கோயில்களின் இழிநிலை, குழந்தைத் திருமணம் என உண்மை இந்தியாவைப் படம் பிடித்துக் காட்டிய மேயோமீது பாய்ந்தவர்களைக் கடிந்து கொண்ட பெரியார், சாக்கடை இருப்பதால் தானே சாக்கடை ஆய்வாளரின் அறிக்கை வருகிறது. சாக்கடையைச் சரி செய்யாமல் ஆய்வாளரை நொந்து கொள்வதா? என எள்ளி நகையாடினார். கோவை அய்யாமுத்து எழுதி உண்மை விளக்கப் பதிப்பகத்தால் வெளியிடப்பட்ட மேயோ கூற்று மெய்யா? பொய்யா? நூலில் இடம் பெற்றிருக்கும் தந்தை பெரியாரின் முகவுரை - ஸ்லம் டாக் மில்லியனருக்கும் எப்படிப் பொருந்துகிறது பாருங்கள். அன்றைய அமிதாப்களின் ஆதங்கத்திற்கு பதில் இதோ பெரியார் தருகிறார்:
சாதாரணமாக ஒரு இந்திய மனிதன் மிஸ் மேயோ புத்தகத்தில் இந்தியர்களைப்பற்றிக் கூறியிருக்கும் குறைகளை அடியோடு மறைத்தும், மறுத்துப் பேசியும், அவ்வம்மையை சில இழிமொழிகளால் வைதும்விட்டு சும்மா இருந்து விடுவதினால் தனது நாட்டிற்கும் சமூகத்திற்கும் செய்ய வேண்டிய கடமையைச் செய்த வீரனாகிவிடுவானா? அல்லது அப்புத்தகத்தில் உள்ள குறைகளில் உண்மையானவற்றைத் தைரியமாய் ஒப்புக் கொண்டு அவைகளை இந்திய மக்களுக்கு நன்றாய் விளக்கிக் காட்டி, அக்குறைகளை ஒழிக்க முற்படுபவன் உண்மையாகத் தனது நாட்டிற்கும் சமூகத்திற்கும் செய்ய வேண்டிய தொண்டைச் செய்த வீரனாவானா? என்பதே இப்பொழுது ஒவ்வொருவரும் யோசித்து முடிவு செய்ய வேண்டிய விஷயமாகும்.
- நன்றி: உண்மை மார்ச் 1-15, 2009
Friday, March 13, 2009
நான் கடவுள்
தொடர்வண்டியில் தமிழகம் வரும்போதும் வீட்டினுள் நுழைந்தபின் விநோதமாய்ப் பாக்கும் தாயை அலட்சியப்படுத்தி விட்டும் தன் போக்கில் பூஜைசெய்துவிட்டு கஞ்சா அடித்து நேரடியாகக் கடவுளாக மாறிவிடுகிறார் ருத்ரா.
இன்னொரு பக்கம் ஊனமுற்றவர்கள், மன நிலை பிறழ்ந்தோர், கண் தெரியாதவர்கள் என மனிதர்களை தட்டிக்கொட்டி உருப்படிகளாகத் தயார் செய்து பிச்சையெடுக்க வைத்து பிழைப்பு நடத்தும் 'முதலாளி தாண்டவன்' மற்றும் அவன் கீழ் இருக்கும் சில்லறை ஏஜென்டுகள். இவர்களுக்கு பாதுகாப்பும் ஆள் சப்ளையும் செய்யும் காவல்துறை. இதில் ஒரு சில்லறை ஏஜென்டான முருகனின் (கிருஷ்ணமூர்த்தி) கண்ணில் பாட்டுப்பாடிப் பிச்சையெடுக்கும் நாயகி அம்சவள்ளி (பூஜா) பட, தனது உருப்படிகளுக்குள் ஒன்றாக்கிக் கொள்கிறான். கஞ்சா தேடி சாமியார்கள் உலவும் இந்த மலைக் கோயிலுக்கு வந்து அங்கேயே குடி கொண்டுவிடுகிறார் ஆர்யா. அதே மலையில் இருக்கும் மாங்காட்டுச் சாமியாரிடம் தினப்படி தன் பாவக்கணக்கைத் தீர்க்க மனறாடியபடி, தன் தொழிலைத் தொடர்கிறான் முருகன்.
இந்நிலையில் காவல்துறை ஆய்வாளரின் அறிமுகத்தோடு மொத்தமாக பிச்சைக்காரர்களை எக்ஸ்சேஞ்ச் செய்துகொள்ள வருகிறான் சபரி மலையின் பிச்சைக் குத்தகைதாரான மலையாளி ஒருவன். அவன் சொல்லும் யோசனை நல்லதாய்ப்பட முருகனின் கூட்டத்திலிருந்து வேண்டிய உருப்படிகளை அள்ளிக்கொள்ளச் சொல்லி அனுப்பிவிடுகிறான் தாண்டவன். ஒன்றாய்க் குடும்பம்போல இருந்து பிச்சையெடுக்கும் கூட்டத்திலிருந்து பகுதிபேர் பிரித்துச் செல்லப்படுகிறார்கள்.
அங்கு, தான் பார்த்த குருட்டுப் பெண்ணான அம்சவள்ளிக்கு பத்து லட்ச ரூபாய்க்கு வியாபாரம் பிடித்து வருகிறான் மலையாளி. மிகக் கொடூரமான முகஅமைப்பு கொண்ட ஒருவருக்கு விற்பதற்காக அம்சவள்ளியை அனுப்பத் தாண்டவன் முடிவு செய்கிறான். அது தெரிந்த முருகன் அம்சாவை இழுத்துச் சென்று மாங்காட்டுச் சாமியிடம் விட்டுச்செல்ல, அவன் 'நான் கடவுள் இல்லை; மேலே ஒருத்தன் இருக்கிறான்' என்று ருத்ராவிடம் அனுப்புகிறான்.மலையாளியைக் கொன்று இழுத்துச்சென்று அந்த நேரத்தில் அம்சாவை விடுவிக்கிறான் ருத்ரா. பின்னர் கொலைக்குற்றம் சாட்டப்பட்டு ருத்ரா காவலில் வைக்கப்பட்டு, தாண்டவன் பழிவாங்க வேண்டும் என்ற தூண்டுதலால் வழக்கிற்கும், ருத்ராவுக்கும் தொடர்பில்லை என்று விடுவிக்கப்படுகிறான். இதற்கிடையில் விற்பனைக்கு இணங்க மறுத்து வியாபாரத்தைக் கெடுத்த அம்சவள்ளியின் முகத்தைச் சிதைத்து அலங்கோலப்படுத்தி, அங்கஹீனப்படுத்துகிறான் தாண்டவன். வழக்கிலிருந்து விடுபட்டு வெளிவரும் ருத்ரா தாண்டவனுக்கு தண்டனை கொடுக்கிறான். தனக்கு இப்பிறவியிலிருந்து விடுபட வாய்ப்புக் கேட்கும் அம்சவள்ளியின் கழுத்தை அறுத்து, எரித்து விடுதலை தருகிற ருத்ரா, இறுதியில் தன் குருவை வந்தடைகிறான்.
முதல் பாதி வரை கதாபாத்திர அறிமுகம், பின்னர் யார் வில்லன் என்று அடையாளப்படுத்தும் போதே, கடைசியில் அவன் கொல்லப்படுவான் என்பது தெரிந்துவிடுகிறது.
'அஹம் பிரம்மாஸ்மி' என்கிறார்; சமஸ்கிருத மந்திரங்கள், பூஜைகள், மண்டையோட்டு மாலை, மனிதனைத் தின்னும் அகோரி வகை சாமியார்கள், இம்மையிலிருந்தும், மறுமையிலிருந்தும் விடுதலை கொடுப்பதாக சொல்கிறார்கள் என்றெல்லாம் நாம் குழம்ப வேண்டியதேயில்லை. இதெல்லாம் கதாநாயகனுக்கான பின்புலமே தவிர, கதை அதுவன்று.
தனது காலடியிலேயே கர்ணகொடூரமாகச் சிதைக்கப்பட்டு, இழிநிலையாக்கப்பட்டு, பிச்சையெடுக்க வைக்கப்பட்டிருக்கும் மனிதர்களுக்குக் கொஞ்சமும் கருணை காட்டாதது கடவுளா? நெற்றி நிறைய விபூதியுடன், கடவுள் படங்களுக்கு பக்கத்திலேயே அமர்ந்தபடி மனிதர்களை உருப்படிகளாகக் கணக்குப் பண்ணும் தாண்டவன் பக்தன்தானே? பழமும் தேங்காயும் தந்து வழிபட்டு தன் பாவக் கணக்கை பைசல் பண்ண ஏங்கி நிற்கும் முருகன் கதாபாத்திரத்தையும் கடவுள் பார்த்துக் கொண்டுதானே இருக்கிறார்? இத்தனைக் கொடுமையையும் அனுபவிக்கும்படி தங்களைப் படைத்ததுதான் கருணையே வடிவான கடவுளா என்று அம்சவள்ளி கேட்கும் கேள்விக்கு என்ன பதில்? இவைதான் மக்கள் மனதில் பதியும் செய்திகள்.
கதாநாயகன், நாயகியை அகோரமாகக் காட்டியதுவும், அவர்களுக்கு காதல் பாடல் வைக்காததும் திரைத்துறையில் துணிச்சலான செய்திகள் என்றால், கதாநாயகியைவிட பிச்சையெடுப்போரைக் கண்காணிக்கும் திருநங்கையை அழகானவராகக் காட்டியதும், அவரை அக்கா என்று கதாநாயகியை அழைக்க வைத்ததும் உண்மையில் பாராட்டுக்குரியவை. பண்பாட்டிற்குரியவை. எம்.ஜி.ஆர்., சிவாஜி, ரஜினி வேடமிட்டு பிச்சையெடுப்போரை வைத்து, காவல்துறை, சமூகம், இன்றைய சினிமா என்று சமூக விமர்சனம் செய்யும் காட்சிக்கு திரையரங்கில் பெரும் வரவேற்பு. அதே வேளையில் கடவுள் வேடமிட்டுப் பிச்சையெடுக்கும் முருகனின் உருப்படிகள் செய்யும் விமர்சனத்தின் கடவுள் உருவங்கள் காணாமல் போகின்றன. 'முக்குமுக்கென்று முக்கி மருதமலைக்கு நீங்க வந்துபாருங்க' என்று பாடுபவரைக் கிண்டலடிப்பதில் தொடங்கி, முருகன், சிவன், பார்வதி என்று கடவுளரைக் கிண்டலடிக்கும்போது அரங்கம் அதிர்கிறது.
"இங்க பாரு, இந்தப் பயல நம்பவே கூடாது, சின்ன வயசிலேயே உள்பாவாடையக் களவாண்டு போன பய" என்று கிருஷ்ணனை அறிமுகப்படுத்த, "அவன்தான் இன்னிக்கு இளம்பெண்களுக்கு ஹீரோ" என்று ஒரு குத்தல் வேறு!
"இவன வச்சு ஆட்சியையே புடிச்சிட்டாங்க" என்று இராமனை அறிமுகப்படுத்திவிட்டு, ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு இலாகா என்று ஒதுக்கும் பட்டியலில் முதலில் அய்யனாருக்கு காவல் துறையும், பின்னர் குடிச்சே அழியட்டும் என்று டாஸ்மாக் துறையும் ஒதுக்கப்படுகிறது. இப்படி வெளிப்படையான நக்கல் தமிழ்த்திரையில் இதுவரை வந்ததேயில்லை எனும் அளவிற்கு, கடவுளரைக் கண்டந்துண்டமாக்கும் இந்தக் காட்சிக்கு திரையரங்கில் கைத்தட்டல் பிளக்கிறது.
"எல்லாத்தையும் மேல இருந்து ஒருத்தன் பார்த்துக்கிட்டுதான் இருக்கான்" என்பவரிடம் ராமப்பனாக வரும் கவிஞர் விக்ரமாதித்யன் "பார்த்துகிட்டு புளுத்தினான்.... தேவடியாப் பய" என்று வெளிப்படையாகத் திட்டும்போது அரங்கத்திலிருந்து வரும் ஆதரவு, மக்கள் மனநிலையைக் காட்டுகிறது.
"சடை வச்சவனெல்லாம் சாமின்னு சொல்லிட்டு அலையுறான்"
"கல்லைக் கண்டாலும் சாமி; கை கால் இல்லைன்னாலும் சாமி; பேசினாலும் சாமி; பேசாட்டாலும் சாமி - எவன்டா சாமி"
"நாங்களே போலீசுக்குப் பயந்து சாமியார் வேசத்திலே திரியுறோம்"
"இவங்கள மாதிரிதான் ஒருத்தன் வடநாட்டில் இருந்துகிட்டு சி.எம்.மோட தலையைக் கொண்டு வான்னு சவால் விடுறான்" என்று கடவுள்களையும், சாமியார்களையும் சுளுக்கெடுக்கும் வசனங்கள் நறுக்கென்று ஆங்காங்கே தைக்கிறது. எம்.ஜி.ஆரைப் பார்த்து, "அண்ணே நீங்க பாடுனது எல்லாம் ரசிச்சு ஓட்டைத்தானே போட்டான். ஒருத்தனும் திருந்தலையே" என்று சிவாஜி வேடமிட்டவர் கேட்பதில் தொடங்கி, "அம்பானின்னா யாருடா?" என்பவனிடம், "செல்போன் விக்கிறவங்க... உனக்குத் தெரியாது" என்று விளக்கம் சொல்லும் இடம்வரை ஒவ்வொரு வசனமும் அழுத்தம். வசனம் ஜெயமோகன் என்று தலைப்பில் வருகிறது. இந்த ஆர்.எஸ்.எஸ். காரரா இப்படி எழுதியிருக்கிறார் என்று வியப்படைய வேண்டும். காசு கொடுத்தால் கடவுள் இல்லை; கடவுள் இல்லை என்று சுமங்கலி படத்தில் பாட்டெழுதவும் முடியும் என்று காட்டிய வாலியைப் போல ஜெய மோகனும் எழுத்து வியாபாரிதானே! ஆச்சரியப்பட ஒன்றுமில்லை.
"அநியாயத்தைத் தட்டிக்கேட்க மேலே இருந்தா ஒருத்தன் இறங்கி வருவான். அப்படிக் கேட்கிற நீதான் கடவுள்; அவதாரம்" என்று நந்தா படத்தில் பாலா வைத்த வசனத்தின் விரிவு தான் நான் கடவுள். மற்றபடி அஹம் பிரம்மாஸ்மியெல்லாம் ஒட்டிக்கொண்டவைதான். எவனைக் கூப்பிட்டாலும் கடைசியில் மனிதன் தான் காப்பாற்ற வேண்டும் என்பதுதான் இறுதியில் அவர் சொல்வது!
கடுமையான சித்ரவதையால் சிதைக்கப்பட்ட அம்சவள்ளிக்கு கழுத்தையறுத்து ருத்ரா விடுதலை தருவது சரியா? - வாழவழியற்றோருக்கு மரணம்தான் பரிசா? என்னும் கேள்வி கருணைக்கொலை சரியா? தவறா? என்பதைப் போல சூழலைப் பொறுத்து விடை தரவேண்டிய கேள்வியாகும்.
படத்தின் வெற்றிக்கு அடிப்படையான அற்புத நடிப்பை வழங்கிய ஆர்யா, பூஜா, தண்டவனாக நடித்தவர், பிச்சைக்காரர்கள் வேடமேற்ற அனைத்து நடிகர்கள். இசையில் நம்மை படத்தோடு ஒன்றச் செய்த இளையராஜா அனைவரும் பாராட்டுக்குரியவர்கள். பாலாவிடம் நாம் எதிர்பார்க்க இன்னும் நிறைய இருக்கிறது; ஏனெனில் சமூகத்தில் இன்னும் அழுக்கு நிறைய இருக்கிறது.